Interview: Anoniem Over Moederschap versus Carrière

Ik interview een talentvolle vrouw van 28 jaar. Vier maanden geleden is haar eerste kindje geboren. Ze is moslima en spendeert haar vrije tijd het liefst met familie en vrienden, het lezen van boeken, fotograferen en sinds kort bakken.
S=Shakila
A=Anoniem

S: Je bent moeder geworden van een prachtig kindje. Wat betekent het voor jou om moeder te zijn?

A: Het klinkt cliché, maar het is het mooiste wat mij is overkomen. Het heeft mij nog gelukkiger gemaakt dan dat ik al was. Ik had nooit verwacht dat een kindje zoveel vreugde zou brengen niet alleen voor mij, maar voor ons als gezin en ook voor de familie. Een kindje is in staat op een glimlach te toveren op eenieder zijn of haar gezicht. Tuurlijk zijn er dagen dat het tegenzit, misschien zit jij of het kindje niet lekker in het vel, maar ook dat hoort bij moeder zijn en dat maakt het moeder zijn er niet minder mooi op.

S: Hoe keek je voordat je moeder werd naar het moederschap? Wat had je verwacht en wat had je niet verwacht?

A: Voordat ik moeder werd was ik mij er bewust van dat het hebben van kinderen een grote verantwoordelijkheid is, maar ik heb het verantwoordelijkheidsgevoel toch onderschat. Het is een soort zware deken die op je rust. Als je niet op staat en voor hun zorgt, dan gebeurt er niets; zo een wezentje is volledig afhankelijk van je. De zorgen die ik maak om mijn kind, dat is best heftig. Nu snap ik ook beter waarom ouders zich hun hele leven zorgen maken om een kind en dat het niet uitmaakt wat de leeftijd van een kind is. Een tweede is de onzekerheid die het met zich meebrengt. Ik ben in mijn leven nog nooit zo kwetsbaar en onzeker geweest. Je vraagt je constant af of je het goed doet of het niet beter kan.

En als laatste zou ik zeggen schuldgevoel. Als ik iets voor mezelf wil doen, dan voel ik mij schuldig, omdat ik dan het gevoel heb dat ik haar achterlaat en egoïstisch ben. Terwijl ik weet dat het niet egoïstisch is en zelfs goed voor haar is, want ik voel mij dan opgeladen en blij. Ik ben een veel leukere moeder en partner als ik even mijn rust pak door iets leuks te doen. Ik voelde mij ook schuldig, toen ik de beslissing moest maken of ik mijn kind wel of niet naar de kinderopvang zou brengen. Ik heb dan het gevoel dat ik haar achterlaat. Zo een klein en kwetsbaar mensje.

Ik voelde me schuldig toen ik stopte met borstvoeding geven na twee borstontstekingen. Als je zwanger bent, dan zeggen mensen als eerst: Gefeliciteerd! Vervolgens: hoe ga je dat straks doen met werken en moeder zijn? En als laatste: je gaat toch wel borstvoeding geven hè? Er wordt veel druk gelegd op een vrouw dat ze borstvoeding moet geven. Borstvoeding is het beste voor je kind zijn/haar immuunsysteem. Als je geen borstvoeding geeft dan wordt er al gauw gezegd dat je geen goede moeder bent, dat je niet het beste voor je kind wilt en dat je alleen aan jezelf denkt. Ik heb andere vrouwen gesproken die in de eerste week al gestopt waren, omdat het pijn doet. En een andere vrouw zei van je moet even doorzetten, de eerste drie maanden doet het pijn, maar je wilt toch het beste voor je kind. Bij mij valt het wel mee qua opmerkingen, omdat ik twee borstontstekingen heb gehad. De meeste vrouwen krijgen een borstontsteking en weten hoe pijnlijk het is. Toch merk ik dat er veel geoordeeld wordt hierover.

S: Wat doet dat met je als andere vrouwen druk uitoefenen?

A: Ik had eigenlijk eerder moeten stoppen met borstvoeding, maar ik heb het toch geprobeerd voor mijn kindje ook omdat ik die druk voelde. Uiteindelijk heeft het alleen maar ervoor gezorgd dat het herstel van de bevalling en borstontstekingen heel moeizaam is gegaan. Schuldgevoel is alleen maar in mijn nadeel gaan werken. Daarom ben ik lichamelijk nog niet hersteld. Uiteindelijk lijd ik eronder en niet de vrouwen die lopen te oordelen. Luisteren naar mezelf en naar mijn lichaam, dat is de les die ik geleerd heb. Ik geloof dat borstvoeding het beste is voor een kindje, maar als het niet lukt om welke reden dan ook dan betekent het niet dat je een slechte moeder bent.

S: Kun je vertellen over het proces van beslissen of je door zou gaan met werk na het krijgen van een kindje?

A: Als je zwanger bent, dan ga je hier sowieso over nadenken en alle opties overwegen: thuisblijfmoeder, voltijd of deeltijd werken. Ik had een lijstje gemaakt met alle voor-en nadelen. Toen ik een tiener was en nadacht over mezelf van als ik later moeder ben dan had ik altijd het beeld van mezelf dat ik door zou gaan met werk. Ik ben tijdens mijn zwangerschap honderden keren van gedachten veranderd. Ik wilde dan thuisblijfmoeder zijn, en dan toch weer voltijd werken en de volgende dag dacht ik er weer heel anders over. Het is een rollercoaster van gedachten en daar spelen mensen in de omgeving zeker een rol in. Voor nu hebben mijn man en ik besloten om beiden minder te gaan werken en het oppassen niet uit te besteden.

S: Van welke factoren hangt dit af?

A: Heel veel factoren! Allereerst weegt bij ons mee dat wij geen vangnet hebben. Van beide kanten kunnen onze moeders niet helpen met oppassen. In Nederland is het vrij normaal dat er een oppasdag is voor opa’s en oma’s, maar dat is bij ons niet zo. Toch hebben we ervoor gekozen om dan zelf minder te gaan werken. Ik heb boeken gelezen over de ontwikkeling van kinderen en onderzoeken vergeleken van kinderen die naar een kinderopvang gaan en kinderen die thuisbleven. Daar kwam uit dat de eerste vier jaar van een kind de belangrijkste jaren zijn voor de ontwikkeling en dat een kind het beste af is bij de ouders. Als het kind ouder wordt 2-4 jaar dan is het juist erg belangrijk dat kinderen leren om met andere kinderen te spelen en dan is een crèche of gastouderopvang wel weer waardevol. Daartegenover stond dat de mentale gezondheid van de thuisblijfmoeder onder druk komt te staan, omdat je nu eenmaal je leven opoffert voor je kinderen en minder met je eigen ontwikkeling bezig bent.

Ik werd ook beïnvloed door mijn omgeving. Ik ben gaan rondvragen hoe andere moeders erover nadachten. Al snel merkte ik dat iedereen een mening had over werken en het moederschap. Het hangt af van met wie je spreekt of je dan wel/niet veroordeeld wordt. Ik realiseerde mij dat het lijkt alsof je als vrouw niks goed kan doen. Je kan je niet volledig richten op het werk en in het moederschap laat je ook steken vallen. Welke beslissing je ook neemt, het is belangrijk dat jij je er als moeder goed bij voelt en dat het goed gaat met je kind en op de derde plek staat je partner. Uiteindelijk doe je het samen en probeer je voor jezelf een nieuw evenwicht te vinden in moederschap en werk, maar ook in partner, moeder, dochter en vriendin zijn. Als vrouwen proberen we alle ballen hoog te houden en dat is ook wat de maatschappij verwacht, nietwaar?

S: Gaan moederschap en carrière samen?

A: Nee en ja. Perfectie bestaat niet. Je kunt niet promotie maken én 24/7 voor je kinderen zorgen. Er zal naar een evenwicht gezocht moeten worden en dat is voor iedereen anders. Mijn evenwicht is dat ik meer bij mijn gezin wil zijn en minder op het werk en dit voor de komende twee tot vier jaar. Kinderen kun je twee tot vier jaar bij je houden en werken kun je tot de dood. Ik ga ervan uit dat ik nog lang te gaan heb. Wat is die verhouding dan van die twee tot vier jaar vergeleken met de lengte van jouw carrière? Andere vrouwen die voltijd werken en daarnaast zoveel mogelijk voor het gezin doen, daar kan ik alleen maar respect voor hebben. Uiteindelijk doen vrouwen dat ook voor de toekomst van hun kinderen. Er is geen eenduidig antwoord.

S: Jullie hebben besloten om minder te gaan werken. Hoe werd er in jouw omgeving op gereageerd?

A: Op het werk zijn ze er niet blij mee. Ik merk dat je constant moet verdedigen waarom je wel of niet bepaalde keuzes maakt. Ik merk ook dat er bij mij in het team veel vrouwen kinderloos zijn en om die reden zich minder kunnen verplaatsen in vrouwen die moeder zijn. De collega’s die wel kinderen hebben vertellen maar al te graag dat zij nooit hun kinderen zouden “verwaarlozen” door ze naar crèche te brengen. Een andere collega was tegelijk zwanger, zij heeft ervoor gekozen om thuisblijfmoeder te zijn. Zij gelooft dat mensen niet voor kinderen moeten kiezen als ze er niet voor willen “vechten” en de zorg bij een vreemde neerleggen.

S: Waarin vind je dat het vrouwen moeilijk wordt gemaakt om voor carrière te kiezen?

A: Voltijd werken wordt geassocieerd met een slechte moeder zijn. Als er besproken wordt wie er minder gaat werken, dan merk je dat dit sneller op het bord van de vrouw komt te liggen. Ik zie dat ook terug in mijn gezin. Mijn partner gaat één dag minder werken en ik anderhalve dag. Het inkomen dat hij misloopt is vele malen hoger vergeleken met wat ik misloop en zo helpt inkomensongelijkheid mee aan het systeem. Vaders hebben het maar makkelijk. Als zij vertellen dat ze een kindje verwachten dan krijgen ze felicitaties aangeboden. Maar wanneer een vrouw dit vertelt dan is het tweede wat ze zeggen: hoe denk je dat straks allemaal te gaan doen? Werken en voor het kind zorgen?

Waarom wordt een vrouw hier alleen op aangesproken? Waarom gaat het niet over vaderschap en carrière? Ik vind niet vrouwen op hun moederschap beoordeeld moeten worden alleen omdat zij het kind dragen en baren. De lichamelijke functie van vrouwen moet onderscheiden worden van moeder zijn. Het kind heeft een moeder en vader en beiden moeten evenveel voor het kind zorgen. We moeten op dezelfde manier praten over moederschap versus carrière en vaderschap versus carrière. Dit is nu niet het geval.

S: Wat zou je graag anders willen zien?

A:

  1. 1. De Nederlandse maatschappij is niet ideaal ingericht voor werkende moeders. Dit begint al bij een geboorteverlof van 10 weken voor de moeder en 5 weken voor de vader. Dit vind ik veel te kort, een kindje is dan nog zo kwetsbaar en moeder-afhankelijk qua borstvoeding. Je ziet dat dit in Scandinavische landen veel beter geregeld is. Zo krijgt een vrouw in Finland 16 weken verlof na de bevalling en de partner 8 weken. Ook in IJsland is het goed geregeld zo hebben beide ouders drie maanden ouderschapsverlof en achtereenvolgens één van de twee nog eens 3 maanden. Doordat ook de vader verlof krijgt is de zorg voor het kind beter verdeeld. Ook na de verlofperiode is het beter geregeld en daardoor kunnen vrouwen terug naar werk. Ik zie graag dat Nederland hier meer aan gaat doen, zodat er een eerlijkere verdeling is tussen vader en moeder, niet alleen om gelijkheid tussen man en vrouw te bevorderen, maar ook de ontwikkeling van het kind. Het kindje heeft beide ouders nodig.
  1. Veroordelen van vrouwen door vrouwen moet echt stoppen. Iedereen lijkt te weten hoe het moet, en vooral hoe het beter moet. Als we veranderingen teweeg willen brengen voor een betere maatschappij, dan begint dat bij ons. Als vrouwen elkaar ondersteunen, motiveren en er voor elkaar zijn als collega’s, vriendinnen, zussen, moeders en dochters, dan kunnen we gezamenlijk werken aan oplossingen v.w.b. gendergelijkheid, moederschap en carrière. Dit gaat ons niet lukken als we elkaar naar beneden halen en op steun van mannen moeten we niet rekenen, want die weten niet hoe het is om vrouw of moeder te zijn. Om veranderingen teweeg te brengen kunnen we alle steun gebruiken, maar echte veranderingen komen tot stand wanneer vrouwen elkaar steunen.

S: Als je advies zou kunnen geven aan de vrouwen die dit lezen en twijfelen over de kwestie moederschap versus carrière, wat zou dat dan zijn?

A: Volg je hart en je gevoel en laat je niet gek maken. Jouw leven. Jouw kind. Jouw keuze. Er is geen goed of fout. Iedereen probeert er het beste van te maken. Ik heb respect voor moeders die voltijd of deeltijd werken en voor thuisblijfmoeders. Elke keuze maak je vanuit jouw eigen inzicht van wat het beste is voor jouw kind en gezin.

Wie moet dit nog meer lezen? Deel!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

nl_NLNL