Interview: Anoniem Over De Complexiteit Van Schoonfamilierelaties

De band tussen een schoonmoeder en een schoondochter is lange tijd een onderwerp van fascinatie en bezorgdheid geweest, en wordt in de populaire cultuur vaak afgeschilderd als een bron van spanning en conflict. Terwijl sommige gelukkige individuen naadloos verweven zijn met hun uitgebreide familie, worden vele anderen geconfronteerd met de uitdagingen van het navigeren door de ingewikkelde dynamiek van deze delicate relatie. Van botsende verwachtingen en verschillende perspectieven tot het gewicht van traditionele rollen en moderne waarden: de reis van het smeden van een harmonieuze verbinding tussen deze twee centrale figuren kan bezaaid zijn met complexiteiten die geduld, begrip en een niet aflatende toewijding aan wederzijds respect vereisen. In dit interview vertelt de geïnterviewde over haar relatie met haar schoonmoeder. De geïnterviewde is 30 jaar oud. Ze houdt van tennis en zwemmen. Zij werkt in de gezondheidszorg.

De eerste keer dat je je schoonfamilie ontmoette, wat was een van de eerste dingen waarvan je dacht: “Oh, dit is anders dan hoe ik ben opgevoed.”

Ik merkte dat de ouders van mijn man erg afhankelijk zijn van hun kinderen. Zijn ouders kunnen kleine klusjes niet zelf oppakken, zoals iemand bellen of boodschappen doen. Mijn man en schoonbroer zijn vaak betrokken bij de dagelijkse taken van de ouders, wat van hen werd verwacht. Als ze die taken niet zouden doen, had ik het gevoel dat de ouders hier negatief op zouden reageren. Zijn ouders verontschuldigen zich ook niet. Het is een grote gebeurtenis als dat gebeurt. Dit is anders dan hoe ik ben opgevoed. Mijn ouders bedenken dingen zelf. Als ze vroegen of ik iets voor ze kon doen en ik zei ‘nee’, luisterden ze naar mij. Ik heb nooit het gevoel gehad dat er niet naar mij werd geluisterd.

Hoe zou jij jouw opvoeding omschrijven? Hoe verschilt het van de familie van uw man?

Mijn ouders hebben mij altijd het gevoel gegeven dat ik in bepaalde zaken evenveel inspraak heb. Er wordt serieus naar mij geluisterd. Er worden geen aannames gedaan. Wat de overige opvoeding betreft, verschilt deze niet veel van de familie van mijn man. Ik denk dat er een andere dynamiek is, net als bij veel andere gezinnen. De familie van mijn man is veel hechter dan de familie waar ik vandaan kom.

Waar ligt dat aan?

Een groot verschil vind ik dat het gezin waar ik uit kom zowel uit zonen als dochters bestaat, terwijl zijn gezin alleen uit zonen bestaat. Ik weet niet of dat de voornaamste reden is, maar het zorgt wel voor een andere dynamiek dan wanneer er dochters in een gezin zijn.
Daarnaast zijn er enkele gebruiken overgenomen uit het land van herkomst, waar ze nog steeds stevig aan vasthouden. Ik ben wat ruimdenkender over deze gebruiken. Dat kan deels komen omdat ik daar van nature kritisch tegenover sta, maar ik denk ook omdat ze bepaalde opvattingen hebben waarvan ze denken dat het niet anders kan en dat je dat maar moet accepteren. Er ligt dus meer nadruk op hoe je je hoort te gedragen.

Welke verwachtingen heeft jouw schoonmoeder van jou?

Wellicht mede door bovenstaande, maar ik merkte al snel dat mijn schoonmoeder verschil maakt tussen zonen en dochters. Haar opvattingen over vrouwen en hoe vrouwen zouden moeten zijn, zijn naar mijn mening zeer orthodox. Vrouwen moeten bijvoorbeeld schoonmaken of koken, en als je een kind hebt, kun je beter thuis blijven om voor het kind te zorgen.

In hoeverre is het lastig dat zij verwachtingen heeft waar jij het niet mee eens bent?

Ik wil haar niet beledigen, maar sommige verwachtingen druisen in tegen mijn principes. Ik ben het absoluut niet met haar eens. Ik kan daar niets aan doen, wat mij voor een dilemma plaatst. Ik voel me machteloos. Het voelt als een soort machtsspel of intimidatie. Ik heb veel moeite om me in te houden en het voelt alsof ik er niet toe doe. Soms twijfel ik zelfs aan mezelf en vraag ik me af of het mijn schuld is dat ik niet aan de verwachtingen kan voldoen of ze te veel vind. Mijn man begrijpt niet altijd waar ik vandaan kom en denkt vaak dat ik me kan aanpassen. Mijn schoonmoeder heeft een negatief beeld van mij omdat ik ‘het meisje ben dat niet luistert’.

Waarom denk je dat ze die verwachtingen probeert op te leggen?

Ik heb eerlijk gezegd het gevoel dat ze geen slechte bedoelingen heeft. Ze heeft gewoon het gevoel dat ze het beter weet en weet hoe ze zich als vrouw moet gedragen. Alles wat afwijkt van haar perspectief is raar of fout.

Heb jij een manier gevonden om met die verwachtingen om te gaan?

Nog niet echt. Ik probeer het te bespreken, of ik probeer me zoveel mogelijk aan te passen. Maar dat vind ik jammer omdat het vaak indruist tegen mijn principes en eigen karakter. Ik herken mezelf niet meer en het voelt alsof ik vervaag.

In hoeverre vind jij dat iets door jou of haar zoon ter sprake moet worden gebracht?

Ik zou het op prijs stellen als haar zoon er af en toe iets over zou zeggen. Hij kent zijn moeder beter dan ik, en hij kent mij ook. Ik denk dat het voor een man een belangrijke, maar ook uitdagende opgave is om een gezonde dynamiek tussen vrouw en moeder te vinden of te faciliteren. Natuurlijk moeten sommige dingen tussen schoondochter en schoonmoeder worden geregeld. Je kunt direct met elkaar praten. Ik denk dat dat ook gezond en goed is. De man moet zich buiten dat gesprek houden. Hij kan er echter privé met zijn vrouw over praten.

Welk advies zou je geven aan vrouwen die het niet eens zijn met hun schoonmoeder?

Ik zou vrouwen adviseren om te beslissen of ze het probleem in een gesprek met hun schoonmoeder willen bespreken of dat ze hulp van hun echtgenoot nodig hebben. Kijk hoe je dit op een respectvolle manier met haar kunt bespreken. Ik zou vooral proberen niet te spreken vanuit negatieve emoties zoals woede. Ik denk dat je kunt proberen het gesprek vanuit kwetsbaarheid te beginnen. In veel gevallen heeft ze in jouw positie gezeten.

Wat zou jouw advies zijn voor schoonmoeders?

Ik zou ze willen adviseren om in de schoenen van hun schoondochter te gaan staan. Praat meer over haar gevoelens als ze zich open wil stellen. Geef toe dat het ook anders kan. Je bent zelf ooit schoondochter geweest, dus dat moet niet zo moeilijk zijn. Probeer vooral te beseffen dat zij ook iemands dochter en kind is. Je zou toch niet willen dat je dochter zo behandeld wordt, toch?