Interview: Anni-Elina over Vrouwenveiligheid in Mumbai, India

Anni-Elina is van Finse origine en werd geboren toen haar familie in Rusland woonde. Ze heeft in meer dan zeven landen gewoond, waaronder Nederland, waar ze haar bachelorsopleiding International Studies heeft afgerond. Tijdens haar studie koos ze ervoor om zich te specialiseren in Zuid- en Zuidoost Azië en leerde ze ook Hindi. Dit is ook hoe Anni en ik elkaar ontmoetten. We hadden een geweldige tijd waarin we onze passie voor India deelden. We bleven goede vrienden na onze studie. Anni schreef haar bachelorsscriptie over de verkrachtingscultuur en slachtofferbeschuldiging in India, waarvoor ze ook de invloed van Bollywood-films bestudeerde. Dit opende haar ogen voor het onrecht en geweld waar vrouwen mee worden geconfronteerd. Ze raakte meer geïnteresseerd in deze onderwerpen tijdens haar reizen naar India, waar ze getuige was van de invloed van het patriarchaat op het leven van vrouwen. In Bihar, zag ze bijvoorbeeld hoe een gezin met vijf dochters hen probeerde uit te huwelijken zodra ze 18 werden, hoe de meisjes al het huishoudelijk werk deden in plaats van naar school te gaan, en hoe mannen eerst aten en de meisjes als laatst aten.
Anni heeft haar masteropleiding Asian Studies in Zweden gevolgd. Ze schreef haar scriptie over seksuele intimidatie in openbare ruimtes, waarvoor ze Indiase vrouwen interviewde die in Mumbai woonden. Mensen hadden haar verteld dat Delhi de slechtste plek is voor de veiligheid van vrouwen, in tegenstelling tot Mumbai dat een geweldige plek is waar vrouwen korte broeken kunnen dragen en plezier kunnen hebben. Anni ervoer echter het tegenovergestelde. In Delhi werd ze twee keer lastiggevallen, maar in Mumbai kreeg ze dagelijks te maken met seksuele intimidatie. Ik interview Anni over haar eigen ervaring met de veiligheid van vrouwen en de inzichten van haar onderzoek.

Hoe is de situatie in Mumbai met betrekking tot de veiligheid van vrouwen?

A: Mumbai is een enorme stad met verschillende buurten. Er zijn rijke wijken zoals Bandra, Colaba, Varsova, Juhu en Khar. Deze gebieden zijn veiliger om rond te dwalen en de mensen die in deze gebieden wonen, zijn over het algemeen welgesteld. Dit zijn ook de plekken waar mensen feesten en zich westers kleden. Gebieden zoals Chembur zijn conservatiever. Er zijn enorme verschillen tussen Bandra en Chembur. Chembur heeft verschillende buurten, een moslimgebied en een schoenmakersgebied. Ik woonde in een Zuid-Indiase buurt, die echt conservatief was, en grenzend aan een sloppenwijk. Groepen mannen die uit de sloppenwijk kwamen, hingen rond bij mij in de straat en staarden. Chembur ligt tussen Kurla en Govandi in, waar je veel informele nederzettingen hebt. De veiligheid van vrouwen in Mumbai hangt af van de buurt en plaats waar jij je bevindt.

Wat inspireerde jou om je thesis over vrouwenveiligheid in Mumbai te schrijven?

A: Ik was niet blij met de vergelijking dat Mumbai veiliger was dan Delhi. Tijdens mijn tweede reis naar India ging ik met mijn Nederlandse vriendin naar de film. Het was rond 21.00 uur in de chique wijk Colaba. We dachten eraan om terug te lopen naar het hotel, want het was tien minuten lopen. Toen we door een drukke zijstraat liepen, was er een man die ons volgde en we dachten oké… wat is er aan de hand. Hij sprak met ons in het Hindi, maakte opmerkingen en liet ons zijn telefoon zien. Het was porno. Op dat moment waren we geschokt en bang, omdat hij ook gebaren maakte om met hem mee te gaan. We renden uiteindelijk weg en namen de eerste taxi die we konden vinden. We gaven het idee op om na 18.00 uur in de donkere uren te lopen. Het geeft je gewoon een eng gevoel. Ik denk niet dat hij ons kwaad zou hebben gedaan, maar alleen het feit dat hij zo opdringerig was. Ik wil gewoon niet dat een vreemde me dit soort afbeeldingen laat zien. Na dit incident wilde ik weten hoe vrouwen die in Mumbai werken en wonen, denken over hun veiligheid.

Heb je andere vormen van intimidatie meegemaakt dan dat incident?

A: In Mumbai staarden mannen, gaven commentaar, zongen liedjes, of uber chauffeurs keken me op een akelige manier aan of stelden te veel vragen. Ik had niet het gevoel dat ik in gevaar was, maar het beperkt mijn vrijheid wel. Ik koos zorgvuldig naar welke locaties ik ging, en lette op wat ik aanhad. Ik heb maar één keer geprobeerd een korte broek aan te trekken en ik besefte dat het een grote vergissing was. Op het moment dat ik naar buiten stapte, kreeg ik zoveel slechte blikken, ook van vrouwen. Willekeurige mannen kwamen naar me toe en zeiden "oh hallo, hoe gaat het?" Ik voelde me heel raar en wilde me verstoppen, maar ik wilde gewoon een keer testen of het oké was om een korte broek te dragen. Ik kwam tot de conclusie dat het beter is om geen korte broek te dragen, alleen hooguit in clubs en winkelcentra met gezelschap. Ik heb echter meisjes op de campus zien kleden zoals ze dat willen. Buiten de campus dragen ze andere kleren. De meiden vertelden me dat ze hun outfits altijd kiezen op basis van de locatie waar ze heen gaan. Het is een constante spel van jezelf aanpassen.

S: Ik pas ook mijn gedrag aan. Ik herinner me dat ik op 18-jarige leeftijd met mijn ouders in India was. Ik zat in de riksja, maar voordat ik de riksja instapte, glimlachte ik naar de chauffeur. Terwijl ik achterin zat, glimlachte hij en staarde hij door zijn achteruitkijkspiegel. Toen dacht ik ook van ik had beter niet kunnen glimlachen. Als je echter in Nederland bent opgegroeid, dan kun je glimlachen naar vreemden en ze zullen het niet opvatten als 'ik vind je leuk op die manier' of 'ik ben geïnteresseerd in jou'. Dat wist ik niet, dus voor mij was het een les: niet meer lachen en vermijd oogcontact.

A: Ik heb zoiets dergelijks meegemaakt, maar dan extremer. We huurden een taxichauffeur in Rajasthan en ik zorgde voor de communicatie in het Hindi, maar hij had het helemaal mis. Hij begon me 's avonds te sms'en en te vragen of hij ergens alleen met mij kon afspreken, terwijl hij getrouwd was en kinderen had. Hij deed dit in het bijzijn van mijn moeder en het was een schok voor mij dat hij zich helemaal niet schaamde voor zijn gedrag. Ik heb ook geleerd niet te vriendelijk te zijn om te voorkomen dat ik de verkeerde signalen geef.

Wat zijn volgens jouw onderzoek de meest voorkomende plaatsen waar seksuele intimidatie plaatsvindt?

A: Het kan in principe overal gebeuren, dat heb ik geleerd van de vrouwen. Er is geen plaats waar je niet lastig gevallen kan worden. Het gebeurt ook thuis of op de werkvloer, maar de meest voorkomende plekken in het openbaar zijn drukke plaatsen zoals markten, en openbaar vervoer zoals bussen, metro's en de lokale trein. Natuurlijk ook taxi's/rikshjas en uber. Als er een menigte is, dan kunnen de daders gemakkelijker iemand betasten en snel vertrekken. Het is moeilijk om te zeggen wie het gedaan heeft. 

Wat zijn de soorten seksuele intimidatie die de geïnterviewden hebben ervaren?

A: Het liep uiteen van ernstige gevallen zoals verkrachting of misbruik als kind tot eve teasing, betasten, aanraken, staren, liedjes zingen en opmerkingen maken.

Vinden zij Mumbai veilig?

Slechts twee op de tien vrouwen vonden dat Mumbai veilig was, maar ze zijn verhuisd van conservatieve steden naar Mumbai en woonden in chique wijken. Ze werden niet blootgesteld aan de ergste plekken en zelfs hun kantoren bevonden zich in hun woongebied. De andere vrouwen voelden zich niet veilig in Mumbai, vooral de vrouwen uit Noordoost-India. Ze zeiden dat dit komt door hun uiterlijk en etniciteit. Mannen hebben de perceptie dat ze goedkoop en seksueel zijn. Ze zeiden ook dat ze opmerkingen krijgen van uber chauffeurs, die een plaats voorstellen om naartoe te gaan.

Hoe kwam dat tot stand?

A: Het komt doordat ze in de ogen van mannen er anders en "exotisch" uitzien. Vanwege sex trafficking en mensenhandel komt er prostitutie uit Thailand en andere Zuidoost-Aziatische landen, evenals uit Nepal, en de Noordoost-Indiase vrouwen lijken etnisch op hen. Daarom associëren mannen ze daarmee. Vrouwen uit het noordoosten hebben ook de neiging zich schraler te kleden, omdat ze een andere mode hebben, dus mannen interpreteren dat op een seksuele manier. Velen van hen werken in de schoonheids-en service industrie, in spa's en salons. Over het algemeen is het gewoon het idee dat ze anders zijn. Er zijn veel christelijke of moslimvrouwen waarvan wordt aangenomen dat ze niet zijn zoals "hun" hindoeïstische vrouwen. Ik weet niet zeker hoe en wanneer het begon, maar volgens vrouwen uit het noordoosten en de onderzoeken die ik heb gelezen, bestaan deze percepties een lange tijd.

Welke maatregelen nemen vrouwen om zichzelf te beschermen?

A: Ze houden hun gedrag in de gaten, passen hun kleding aan op basis van de plaats waar ze heen gaan, kiezen de tijden waarop ze uitgaan, vermijden de nacht, kiezen manieren van woon-werkverkeer op basis van de tijd en gaan in gezelschap uit. Een vrouw vertelde dat ze nooit alleen naar buiten gaat, ze is altijd in gezelschap. Ze is te bang.

En vermijden zij of jij het lopen?

A: Haha, ja. Dat is één ding. We zijn gewend om in Europa een half uurtje te lopen, maar hier kijken ze je vreemd aan als je dat zegt. Like what? Ja, het is geen probleem, maar de vrouwen nemen hier altijd een auto. Dat is een manier om vreemden te vermijden.

In jouw onderzoek, was er ook een vrouw die er bewust voor koos om in een veilige omgeving te wonen, ook al is dat duurder.

A: Qua salaris was ze beter af, dus ze kon het zich veroorloven. Als alleenstaande vrouw in Mumbai wil je de maximale veiligheid voor jezelf waarborgen. Al helemaal als je familie in een andere staat woont.

S: Dit laat zien wat er nodig is om de veiligheid van vrouwen te garanderen. De strijd om veiligheid raakt zelfs hun financiën, terwijl ze dat geld voor andere dingen had kunnen sparen.

Wat is de rol van kaste en sociale klasse in gevallen van seksuele intimidatie?

A: Sociale klasse speelt een rol in de zin dat geld tot op zekere hoogte veiligheid kan kopen. Vrouwen kunnen de openbare ruimte en het openbaar vervoer vermijden, maar tegelijkertijd worden zelfs rijke vrouwen verkracht of lastiggevallen. Zelfs als je naar een club van rijke mensen gaat, zijn er veel gevallen waarin vrouwen nog steeds worden lastiggevallen. Het biedt geen volledige veiligheid, dus het is een gevoel van kunstmatige veiligheid. Als je kijkt naar de misdaadstatistieken van verkrachting, dan was in de meeste gevallen het slachtoffer bekend bij de dader. Het is moeilijk te verwachten dat ze iets zouden doen, want vrouwen vertrouwen deze mannen. Volgens de statistieken ervaart bijna 50% van de vrouwen huiselijk geweld. Dat is veel.

S: In Nederland ervaart 45% van de vrouwen in hun leven geweld of seksueel misbruik. Dat is ook veel.

A: Wat kaste betreft, er is in het verleden een patroon geweest van mannen afkomstig uit hogere kasten die vrouwen uit lagere kasten verkrachtten, omdat ze zich gerechtigd voelden. Er was een film genaamd Damini, waarin een vrouw uit een lagere kaste werd verkracht in een groep en Damini probeert gerechtigheid voor haar te krijgen. Tegenwoordig, zelfs als een Dalit-vrouw naar de politie gaat, dan wordt ze niet serieus genomen vanwege haar positie. Er zijn ook gevallen van verkrachtingen in de gevangenis, dus als een Dalit-vrouw in de gevangenis zit, dan wordt ze daar verkracht. Als je rijk bent en je hebt connecties, dan heb je meer kansen om gerechtigheid te krijgen. Het hangt allemaal af van geld, connecties en wie de dader is.   

Wat is de oorzaak van het probleem?

A: Patriarchaat is de overkoepelende oorzaak; vrouwen zijn inferieur aan mannen. Het ligt aan de socialisatie van genderrollen in het gezin. Ruw gezegd: als er een zoon wordt geboren, is iedereen gelukkig, maar als een meisje wordt geboren, is het jammer. Ook is het bruidsschat-systeem verboden, maar het wordt nog steeds beoefend. Ze zien vrouwen als een last, omdat ze hun dochters moeten weggeven en tegelijkertijd ook moeten betalen. In tegenstelling tot zonen, die het gezin rijkdom brengen. Voor veel Indiase gezinnen is dit nog steeds een realiteit, vooral in de meer conservatieve gebieden. Daarnaast is er ook het gebrek aan bewustzijn en het ontbreken van slechte seksuele voorlichting. Helaas worden jonge mannen al heel vroeg aan porno blootgesteld. Twee van de vrouwen die ik interviewde, vertelden dat jongens van tien jaar oud er al naar kijken. Kleine jongens krijgen verwrongen ideeën over seksualiteit en die ideeën worden vaak niet gecorrigeerd, omdat praten over seksualiteit en geslachtsgemeenschap een taboe is in India. Ideeën hierover worden dus gevormd door wat er beschikbaar is: seksuele beelden en wat er in films wordt onderwezen. Kinderen zijn ook getuige van mishandeling van hun moeder door hun vader en geloven dat dit normaal gedrag is. Als ze opgroeien, geloven ze dat ze als man het recht hebben om dat met hun vrouw te doen. Het lichaam van een vrouw is hun bezit en zij kunnen ermee doen wat ze willen.

S: Dit is hoe overtuigingen worden gevormd. Ze zullen in eerste instantie vrouwen zelf misschien geen kwaad doen, maar als ze zien dat hun vader het doet terwijl ze opgroeien, dan wordt het idee van hoe vrouwen behandeld moeten worden al gevormd.

A: Ja, en als je van kinds af aan als held wordt gezien en zelfs je eigen moeder je gedrag niet corrigeert, dan ga je natuurlijk geloven dat je alles mag doen. Alles is binnen jouw bereik en jij hoeft de gevoelens of lichamen van anderen niet te respecteren.

Hoe zit het met slachtofferbeschuldiging?

A: Wanneer een vrouw is lastiggevallen, ontkent de man dit meestal en vertelt hij dat ze erom vroeg. Het is wat ze wilde, of ze droeg dat soort kleding natuurlijk ga ik haar benaderen, waarom kwam ze 's avonds naar mij toe. Eén van mijn respondenten is verkracht door haar neef. Haar neef wees haar erop dat haar bh-bandje te zien was en dat ze zich moest bedekken. Ze merkte nooit dat hij op die manier naar haar keek, terwijl hij waarschijnlijk naar haar lichaam keek en bij zichzelf dacht dat ze beschikbaar was. Het is verontrustend dat je eigen neef op die manier naar je kan kijken. Bovendien was zijn vriendin getuige van de verkrachting. Ze zei niets om hem te stoppen en zei tegen mijn respondent "hij deed het maar één keer, waarom ben je zo van streek?" Het is gek hoe vrouwen de verkrachters beschermen en hun kant kiezen. Het is echt verknoeid hoe machtshiërarchieën in elkaar steken. Hetzelfde geldt voor moeders die hun zoons beschermen, zelfs als ze een vrouw hebben verkracht. Er is een "jongens zijn jongens" mentaliteit. Ze vergeven gewoon te veel. In het geval van huiselijk geweld zijn er veel vrouwen bang en ze denken dat de man gelijk heeft. Ze schamen zich ook om over deze kwesties te spreken. Veel vrouwen zijn zich er ook niet van bewust dat het leven beter kan zijn. Vooral als ze het sinds hun kindertijd hebben meegemaakt, dan wordt geweld min of meer genormaliseerd.

Welke acties ondernemen vrouwen om openbare ruimtes te claimen?

A: Vrouwen ondernemen meer acties om openbare ruimtes op te eisen, maar het is een praktijk van hoogopgeleide en liberale vrouwen. Vrouwen die tot een conservatieve gemeenschap behoren, hebben niet de mogelijkheid om dat te doen of ze proberen uit angst niet tegen de regels in te gaan. Maar paradoxaal genoeg moeten ook arbeidersvrouwen, zoals schoonmakers en marktkooplui, dagelijks werken in de openbare ruimtes. Ze zouden zich niet bevinden in publieke ruimtes in de zin van uitgaan of rondhangen voor plezier. Vrouwen uit de middenklasse en de hogere klasse, die zelfstandig in Mumbai wonen, zijn degenen die vaak de patriarchale regels aanvechten. Vanwege opleiding, bewustzijn en een bepaalde kwaliteit van leven zijn ze zich bewust van de meer subtiele vormen van patriarchale onderdrukking, die een vrouw uit de arbeidersklasse niet per se zou opmerken, omdat ze meer gericht is op het dagelijks overleven in termen van inkomen.

Eén van mijn respondenten gaat naar de slijterij om alcohol te kopen. Ook al kijkt iedereen haar afkeurend aan, want vrouwen mogen daar niet heen, en een vrouw mag helemaal niet drinken. Dus het is een soort van dubbele ramp, haha. Ze is boos dat deze regels gemaakt zijn door mannen en de maatschappij. Een andere deelnemer rookt op straat. Ze krijgt ook afkeurende blikken, maar het kan haar niet schelen. Het is haar manier om een rebel te zijn. Er is een in Bangalore gevestigde NGO genaamd Blank Noise Action Heroes en ze zijn een publieke campagne begonnen om in de open ruimte te slapen. Vrouwen slapen op een bepaalde dag op het strand of in het park en posten dit op social media. Het is een symbolische manier om de openbare ruimte op te eisen, want het is niet oké voor vrouwen om buiten rond te hangen of te chillen, en om ergens buiten onbewaakt te slapen. Ze willen bewijzen dat het tegendeel mogelijk is. De norm is dat de privésfeer voor vrouwen is en de publieke sfeer voor mannen. Als een vrouw naar buiten wil, moet ze een goede reden hebben, ze kan niet zomaar naar buiten voor plezier. Als ze naar buiten gaat, dan heeft ze een mannelijke escorte nodig. Shilpa Phadke begon een academische discussie over rondhangen die uitgroeide tot een beweging en schreef een boek genaamd Why Loiter? Women and Risk on Mumbai Streets (2011). Ze beweert dat de enige manier waarop Mumbai een wereldstad wordt, is wanneer vrouwen gaan rondhangen en uitgaan in het openbaar zonder bang te zijn.

Wat was de impact van de # metoo-beweging in India?

A: Het begon een goede publieke discussie over de problemen die vrouwen ervaren. Vrouwen vertelden over de pesterijen waarmee ze te maken hebben gehad, velen voor het eerst. Het bood een platform voor discussie. Op Facebook werden lijsten met daders gedeeld. Dit begon eigenlijk in de wetenschap. Er werden professoren vermeld die studenten lastigvielen. Later verplaatste het naar Bollywood. Ik zou echter zeggen dat het nog steeds een beweging is van de invloedrijke mensen. Mensen uit lagere kaste en klassen zijn er niet bij betrokken, dus de invloed van de beweging blijft beperkt. Hoewel alle vrouwen die zijn lastiggevallen, niet deelnamen aan de beweging door hun schendingen in het openbaar te delen, maakte het een gesprek tussen vrienden, dochters en moeders mogelijk. Dit was opmerkelijk, omdat het een ruimte creëerde voor vrouwen om hun gedachten, gevoelens en ervaringen over de kwestie te uiten. Dit geeft echt kracht. Sommige mensen hielden het misbruik jarenlang geheim. Eén van mijn deelnemers vertelde haar moeder over haar mishandeling als kind na de #metoo-beweging toen ze 30 was. Het hielp bij het verwerken van een emotionele wond.

S: Aan de ene kant is het goed dat ze de moed had om iets te zeggen, maar aan de andere kant is het triest dat ze zo lang heeft moeten wachten om erover te praten. Het is een last. Je moet ermee leven en het feit dat ze het niet met haar eigen moeder kon delen...

Wat is de invloed van Bollywood op hoe vrouwen worden gezien?

A: Mijn deelnemers zeiden allemaal dat Bollywood een grote impact heeft op hoe vrouwen worden gezien en op de perceptie van romantiek. Stalking en gewelddadig seksueel gedrag worden gepresenteerd als romantisch. Er is een typische trend dat de vrouw zich verzet, maar de man blijft aandringen en overal vandaan komen. Als je naar oude films kijkt, is het eigenlijk een beetje eng omdat jongens door het raam klimmen en zeggen "Hallo, ik ben hier". Jongens zien dit en denken "Aha, dit is hoe je romantisch moet zijn" en dringen zichzelf op een vrouw. Uiteindelijk wordt de vrouw verliefd op hem en ziet ze hem als haar "held", wat in het echte leven niet het geval is. Mannen kijken hiernaar en denken dat dit de manier is om een vrouw te benaderen. Gelukkig zijn er tegenwoordig meer films die seksueel geweld aanpakken en taboes proberen te doorbreken, zoals Pink (2016) en Guilty (2020).

S: Mom (2017), gaat ook over verkrachting. Ik heb grote problemen met Bollywood- en Indiase series, vanwege de manier waarop ze liefde uitbeelden en wat ze leren over vrouwen die nee zeggen. Nee betekent nee in het echte leven, maar in films portretteren ze een vrouw die "nee" zegt als ze zegt nee, maar ze bedoelt ja. In soaps gedragen mannen zich passief-agressief, behandelen ze vrouwen slecht, zijn ze constant boos op hen en doen alsof ze niet van haar houden, maar ze houden wel van haar. Ze is een goede en lieve vrouw die hem in een goed mens verandert. Ik heb zoiets van dat is geen liefde. Een vrouw is geen revalidatiecentrum waar mannen worden behandeld om hun gedrag van slecht naar goed te veranderen.

A: Het is erg toxic en ook de teksten van sommige liedjes over vrouwen. Vrouwen worden geseksualiseerd, geobjectiveerd en op een slechte manier geportretteerd, haar een stuk vlees noemen etc. Ze staat in het middelpunt van de belangstelling en is er alleen om te entertainen. Het is een klassiek scenario van de mannelijke blik.

Op basis van jouw onderzoek heb je de belangrijkste oorzaken van seksuele intimidatie gevonden en de voorzorgsmaatregelen die vrouwen nemen om het risico op seksuele intimidatie te verkleinen. Wat is er volgens jou nodig om de veiligheid van vrouwen in India te verbeteren?

A: Het is een combinatie van grassroots-niveau en inspanningen op hoger niveau. De burgers moeten samenwerken met het rechtsstelsel en de overheidsinstellingen. Iedereen heeft onderwijs nodig: gezinnen, kinderen, overheidsfunctionarissen en de politie. Mensen kunnen niet volledig op de regering vertrouwen, omdat de overheidsbureaucratie vaak inefficiënt is en er veel interne corruptie en overkoepelende patriarchale en vrouwonvriendelijke attitudes zijn onder de vertegenwoordigers. Het vergt veel bewustmakingswerk. Er zijn veel non-profitorganisaties die geweldig werk verrichten en dat moet worden uitgebreid. Ook zou seksuele voorlichting op scholen moeten worden onderwezen, en kinderen zouden genderbewustzijn moeten leren, wat nu meer gebeurt. Eén van de deelnemers is een moeder van een vijfjarige dochter en haar dochter krijgt op school al les over goede en slechte aanraking. Nu veranderen ze het en het is goed om te zien dat ze actief zijn. Er zouden ook meer vrouwelijke vertegenwoordigers moeten zijn in het parlement, de rechterlijke macht en andere overheidsinstellingen. Ten slotte moeten mensen stoppen met het geven van prioriteit aan mannen in gezinnen, er moet gelijkheid komen in de opvoeding van meisjes en jongens.

Wat is de relevantie van vrouwenveiligheid voor vrouwen die niet in India wonen?

A: Voor vrouwen zoals wij, zelfs als we in een veiliger land leven en we niet per se om de veiligheid van vrouwen geven, is de reden waarom het je zou moeten schelen dat zelfs wanneer je geen zichtbare vormen van onderdrukking ziet; het er altijd is op de achtergrond. Het is op kleine manieren dat jouw gedrag wordt beheerst, jouw positie in de samenleving en jouw perceptie van jezelf als vrouw wordt gevormd. Helaas beïnvloedt de genderdynamiek alles, het zijn de onzichtbare machtsverhoudingen om je heen. Ik denk dat het iedereen zou moeten schelen, zelfs als het niet zichtbaar is, op een dag kun je te maken krijgen met seksuele intimidatie. In het leven van een vrouw komt er een moment dat ze het ervaart en het maakt niet uit waar ze woont. Het gebeurt ook in Europa. Het gebeurt in kantoren, op straat, in clubs en in het openbaar vervoer, er zijn geen grenzen. Vrouwen moeten elkaar steunen, want het is moeilijk om deze ervaringen alleen door te maken. Je hebt een veilige ruimte nodig, waar je gevoelens kunt uiten en mensen kunt bereiken.

S: Ik denk dat elke vrouw dit inderdaad op een bepaald moment in hun leven ervaart, hetzij door opmerkingen, staren of een ongewenste aanraking. Ongewenst gedrag waar we niet om vragen, door vriendelijk te zijn of door onze kleding.

A: Het doodt een beetje het gevoel om te vieren dat je een vrouw bent, omdat je het gevoel hebt dat ik er niet goed of mooi uit mag zien en van mijn eigen lichaam mag genieten, omdat het voelt alsof daar iets mis mee is. Dit is wat er messed up aan is, want er is niets mis met een mooie vrouw zijn. Het verkeerde deel ligt in de manier waarop mannen vrouwen aanspreken. Ze mogen ons nooit op die manier aanspreken. Je moet je veilig en vrij voelen om je vrouwelijkheid te uiten op de manier die je wilt en zonder ervoor gestraft te worden. Waarom hebben vrouwen altijd het gevoel dat ze te veel zijn als ze iets leuks of vrouwelijks dragen? En aan de andere kant is er ook de druk om niet ‘te weinig’ te zijn, want een vrouw hoort er vrouwelijk en aantrekkelijk uit te zien. Het is soms moeilijk om de juiste balans te vinden.

S: Ik kan me hiermee identificeren. Bedankt Anni voor het delen van je inzichten! Ik hoop dat vrouwen vaker over deze kwesties gaan praten.

Wie moet dit nog meer lezen? Deel!

4 reacties op “Interview: Anni-Elina on Women’s Safety in Mumbai, India”

  1. Great works.
    I read the report from Japan. Actually, Japan is also an Asian country.
    I understand deeply the situation and some directions we should do.
    I checked myself what I have done in Japanese culture.
    Thank you for giving us reviewing and considering our way.

    1. Thank you Osamu for your compliment. I am happy that you enjoyed reading it. It is interesting to see the relevance of this topic for people from other cultures.

  2. Having lived in the Indian subcontinent for several years , I can totally empathize with the contents of this conversation with Anna Elina
    This is a much needed platform for women to come out in the open , share their experiences and thereby create more awareness amongst the masses Great initiative Shakila ! Keep it coming 🙂

    1. Thanks Lata for the support! We have had many conversations about this and it is important to mention these issues again and again until they no longer exist.

Reacties zijn uitgeschakeld.

nl_NLNL