Interview: Anoniem Over Afstuderen Tijdens Een Pandemie en Carrière

Ik interview een intelligente jonge vrouw over afstuderen tijdens de pandemie en carrière. Ze is geboren in Amsterdam en opgegroeid in Almere. Ze heeft twee internationale studies gedaan aan de Erasmus Universiteit & Universiteit van Amsterdam. In haar vrije tijd houdt ze van uiteten gaan, tijd doorbrengen met familie en vindt ze het leuk om gezellig met vrienden op de bank te hangen of naar de bios te gaan.

S: Je bent in 2020 afgestudeerd. Hoe heb je het afstuderen ervaren?

A: Afstuderen van mijn bachelorsopleiding vond ik best lastig. Ik kwam net terug uit Californië van mijn uitwisseling en het was daar qua studie niet uitdagend. En dan kom je ineens terug in de drukte van het studeren en scriptie schrijven. Ik had een docent die zijn best deed om mij hierin te begeleiden, maar hij was halverwege het jaar bij mijn universiteit begonnen. Hierdoor was zijn begeleiding was niet echt top. Voor mij was het dus een stressvol proces.

Na mijn bachelorsstudie ben ik meteen door gaan studeren en ben ik begonnen aan een masteropleiding in Amsterdam. Ik ben het gewend om hard door te werken, dus ondanks een zwaar jaar heb ik er niet gedacht aan de mogelijkheid om een tussenjaar te nemen, te gaan reizen of even wat anders te doen. Ik vond mijn master wel heel leuk, het was ook weer een internationale studie. Het schrijven van mijn masters thesis was opnieuw stressvol. Dit keer schreef ik mijn thesis tijdens en pandemie terwijl ik vanuit huis fulltime stageliep bij L’Oréal. Zelf ben ik het type student die school en werk liever niet mee naar huis neemt, zo deed ik vaak mijn huiswerk en leerde ik voor mijn tentamens op campus. Doordat alles toen vanuit huis moest gebeuren was het een drukke en stressvolle periode. Daarnaast woon ik thuis met mijn ouders en zussen die ook allemaal vaker thuis zaten, dus dat maakte het niet makkelijker. Mijn thesis ronde ik af in juni en mijn stage einde pas in augustus. Toen dat voorbij was, had ik het gevoel van ‘’oké, ik ben klaar, wat nu?’’.

S: Hoe heb je de transitie van studie naar werk ervaren?

A: De transitie voelde raar. Je sluit je studententijd af in een jaar waarin je anderen niet ziet. Aan het eind van de opleiding kregen we een felicitatie mail, maar ik heb mijn diploma nog steeds niet binnen, dus voor mijn gevoel is die periode nog niet helemaal afgesloten.

Ik wist wel dat ik bij een bedrijf wilde gaan werken waar de focus op mijn interesses lag. Dus zelfs tijdens corona was ik heel kieskeurig tijdens het zoeken naar een nieuwe baan, want ik wilde niet ergens gaan werken waar ik met tegenzin heen moest. In de tussentijd ben ik bij de Bijenkorf gaan werken om wat bij te verdienen. Door corona waren er weinig vacatures die mij aanspraken in het communicatieveld. Toch was ik niet bang dat ik niks zou vinden, ik heb rustig de tijd genomen om een baan te vinden die mij leuk leek en waar ik mij goed bij voelde. Vrienden en familie zeggen weleens dat ik daar iets te makkelijk en simpel over nadenk. Ik vind persoonlijk dat als ik merk dat er ergens geen toekomst in zit en ik er niet langer van geniet, er geen reden is om het te blijven doen.

S: Wat is het grootste verschil tussen studeren en werken?

A: Eén van de grootste verschillen vind ik dat je na half 6 klaar bent met werk en daarnaast heb je je weekenden voor jezelf. Wanneer je studeert, ben je student van september tot juli, ook in het weekend. Een ander verschil is dat je op werk eerder waardering krijgt voor het werk dat je levert. Een schouderklopje hier en daar, een compliment. Als student lever je je werk in en krijg je een cijfer terug. Niemand geeft je een schouderklopje, haha.

S: Wat zijn de dingen die je graag anders zou zien v.w.b. de transitie van studie naar werk?

A: Ik vind dat er een realistischer beeld geschetst mag worden over het zoeken naar een baan door onderwijsinstituties nadat je bent afgestudeerd. Het zoeken naar een baan op niveau kan lang duren. Sommige mensen vinden het binnen 3 maanden en anderen doen er veel langer over. Daarnaast duurt het ook lang voordat je een goede match hebt gevonden tussen jouw interesses en ambities en het werk wat je doet/bedrijf waar je voor werkt. Soms kom je niet vanuit je studie meteen bij je droombaan terecht. Er zijn een lucky few die dat wel meteen bereiken.

Daarnaast vind ik dat onderwijsinstituties meer aandacht mogen besteden aan het bieden van cursussen tijdens de studie die zich richten op sollicitatiegesprekken voeren, sollicitatiebrieven schrijven, cv’s maken enz. Dit wordt nu buiten studies om aangeboden, maar het zou beter zijn als dit een vast onderdeel van een studie is.

Voor iemand zoals ik, die geen onderzoeker wil worden of een PhD wil doen, is een thesis niet van belang. Ik had me liever beziggehouden met praktische cursussen die mij zouden helpen tijdens het zoeken naar een baan of die mij relevante skills konden geven voor de industrie waar ik in werk.

S: In hoeverre vind je jouw studie aansluiten op het werk wat je nu doet?

A: Hmm... ik vind niet dat mijn studie heel erg aansluit op mijn huidige werk. Op de universiteit leer je over theorieën, concepten, ideeën van het verleden. Ik werk momenteel in de marketingindustrie en we zitten op werk niet te brainstormen over een idee van een man uit 1900. Aan de andere kant hebben praktische dingen zoals presenteren, samenwerken met mensen van andere culturen, mijn extra curriculaire activiteiten, stages en uitwisseling mij wel geholpen om als werknemer meer zelfvertrouwen te hebben. Toen ik ervoor koos om een internationale communicatiestudie te gaan doen in Rotterdam, ging het mij meer om de ervaring van het studeren dan de lessen zelf.

S: Heb je het gevoel vrij te zijn om iets anders te kiezen dan werk na studie?

A: Jazeker! Er zijn andere opties dan werk. Ik ken mensen die als freelancer aan de slag gaan of iets voor zichzelf beginnen of gaan reizen om erachter te komen wat ze willen in het leven. Van huis uit ben ik niet heel traditioneel opgevoed. Ik ben op 19-jarige leeftijd als meisje uit huis gegaan om alleen in Rotterdam te gaan wonen om te studeren en dat is best ongewoon voor iemand uit mijn cultuur. Ik probeer niet te veel te luisteren naar wat de maatschappij zegt wat ik wel of niet zou moeten doen. Ik luister wel altijd naar de verschillende perspectieven van vrienden en familie, maar uiteindelijk doe ik altijd wat voor mij het beste voelt.

S: Wij behoren tot de millenial generatie. Wat is typisch voor de millenial?

A: Een groot deel is ruimdenkend, neemt risico’s, zoekt uitdaging. We denken out of the box, willen niet per se elke dag van 9-5 werken en proberen hier creatieve oplossingen voor te bedenken. Aan de andere kant zijn er ook mensen die zichzelf laten tegenhouden door de mening van anderen of angst voor wat zullen anderen mensen zeggen. Ik kan me bijvoorbeeld herinneren toen ik op 18e-jarige leeftijd aan mijn klasgenoten vertelde dat ik van Almere naar Rotterdam wilde verhuizen om een internationale studie te doen (ik heb geen tweetalig onderwijs gehad, ik heb mijn vwo in het Nederlands afgerond) toen kreeg ik veel rare blikken en opmerkingen. Zoals gewoonlijk deed ik uiteindelijk wat het beste bij mezelf paste.

S: Ik merk inderdaad ook wel een verschil met de generatie voor ons. Zelf ben ik ook van uitdagingen opzoeken en niet 20 jaar bij één werkgever blijven. Daarom worden millenials ook wel jobhoppers genoemd.

A: Ja, die definitie past wel bij mij. Ik werk zelf om nieuwe skills bij te leren en mijzelf te ontwikkelen. Als ik het maximale uit een baan heb gehaald, is het voor mij tijd voor iets anders.

S: Hoe kijk jij naar carrière? Wat betekent een carrière voor jou?

A:

Toen ik jonger was, was het altijd mijn droom om voor een internationale multinational te werken en door te groeien totdat ik de CEO was. Tegenwoordig kijk ik hier anders tegenaan. Het lijkt mij gaaf om op een dag mijn eigen bedrijf te hebben. In deze fase in mijn leven wil ik graag veel werken en leren van anderen, maar ik hoop steeds minder te kunnen werken en meer te kunnen verdienen. Het belangrijkste voor mij is om genoeg geld te verdienen zodat mijn familie en ik comfortabel kunnen leven en kunnen genieten van onze vrije tijd. Mijn grootste doel is om een gelukkig en gezond leven te leiden. Er valt altijd meer geld te verdienen, maar dat mag nooit ten koste gaan van mijn geluk. Ik heb geen interesse in een werkweek van 60 uur om vervolgens om de maand met een burn-out te zitten.

S: Waar moeten werkgevers rekening mee houden als het aankomt op jouw perspectief?

A: Ik vind dat werkgevers meer nadruk mogen leggen op rustmomenten voor hun medewerkers. Ook op het creëren van een transparante werkomgeving waar het makkelijk is om vragen te stellen en om hulp te vragen. Verwacht niet van werknemers dat zij lange dagen van 7-19 gaan werken. Zo werken ze zichzelf ziek. Ik denk dat werkgevers veel meer kunnen aansturen op het nemen van rustmomenten. “Ik heb gezien dat je nog vakantie uren kan opnemen, wel doen he!”

Daarnaast vind ik dat werknemers veel meer de vrijheid zouden moeten krijgen om zelf de beste beslissing voor het bedrijf te maken aangezien zij de experts in hun veld zijn.

Ik merk dat collega’s druk voelen om zich te verantwoorden. Als ze bijvoorbeeld van 9-17 werken en tussendoor even naar de supermarkt moeten dan zeggen ze ik werk langer door. Ik heb zoiets van rustig aan. Ons werk is supercool en gaaf, maar het is niet zo dat we de wereld aan het redden zijn. Het is prima als je tussendoor naar de supermarkt moet.

Ook zijn er mensen die ervan houden om te zeggen dat ze het heel druk hebben. Ze gebruiken die drukte om aan te geven hoe belangrijk ze zijn. Mensen vinden hun eigenwaarde in werk, hun identiteit. Hoe drukker ik het heb, hoe belangrijker ik ben. Dit is een denkwijze die ook moet veranderen.

S: Hoe denk je dat het werkleven er over 50 jaar uitziet?

Vanwege corona is thuiswerken genormaliseerd. Ik denk dat deze trend zich zal voortzetten. Organisaties experimenteren met een werkweken van 4 dagen. Ik hoop dat deze twee dingen tegen die tijd genormaliseerd zijn. Er zijn genoeg experts die zeggen dat 5 dagen werken per week niet per se productiever is, dus ik hoop dat we daar ook meer mee gaan experimenteren in Nederland.